Challenge Roth 2024

What a difference 5 years makes!

Challenge Roth is zo'n wedstrijd die elke triatleet op zijn/haar bucketlist moet hebben staan. Eén van, zo niet, DE beste, mooiste triatlon van de wereld. Ik had het geluk 5 jaar geleden ook al eens aan de start van deze wedstrijd te mogen staan. Vorig jaar kon ik mij opnieuw inschrijven voor deze race. Ik keek er dus ook enorm naar uit!

De voorbereidingen liepen behoorlijk vlot tot zo'n 4 weken voor de wedstrijd ik begon te sukkelen met luchtwegen en een virale infectie. Ik had dus wel wat vragen voor de start van deze wedstrijd. Niet het schema kunnen volgen naar deze wedstrijd toe die ik wilde. Maar Frederik mijn coach heeft op alles een oplossing te bieden. Hij zorgde ervoor dat ik toch meer dan klaar stond voor aanvang van deze wedstrijd. Het doel was niet eenvoudig, ik wou graag onder de 9u eindigen. Daar ik in 2019 een tijd 9u03m haalde was dit dus zeker een haalbaar doel. Maar op zo'n dag moet natuurlijk alles meezitten.

De sfeer voor deze wedstrijd is fenomenaal. Het publiek, de organisatie, alles rondom deze wedstrijd zorgt voor een echt WOW gevoel. Je moet hier ooit eens zijn als atleet, maar ook als supporter is dit een event die je echt eens gezien moet hebben. Aan alles is gedacht! Naar de wedstrijd zelf dan.

Om 6u40 mochten we te water. Start was om 6u50. Ik legde mij voorraan, maar er kwamen steeds meer atleten rondom mij liggen, ik kreeg het zelf eventjes benauwd. Ik zocht wat plaats en kreeg na het horen van het startschot toch wat ruimte. Goede start, direct ritme zoeken en mij niet laten verrassen door de sneller starters. De eerste kilometer ging heel vlot, ik zwom van voeten naar voeten en af en toe kwam er eens een snellere atleet waar ik eventjes kon volgen. Het voelde goed, zo kwam ik na 54 minuten het water uit. Vlug die wetsuit uit, gelletje nemen wat water in het gezicht en op naar de fiets.

Direct het goede ritme vinden en enkele atleten inhalen. Er werd goed gecontroleerd en met een groep van 10 atleten wisselden de posities constant. Bergop nam ik steeds de leiding en reed ik zelf weg van de groep, maar in de afdalingen nam ik minder risicico's en kwamen ze steeds terug. Ik begoede mezelf om over mijn toeren te gaan. Kon af en toe zelf de benen wat sparen. De ervaring op de heuvels zijn ware feestjes door de supporters. Met als hoogtepunt Solarhill. Die overtreft alles en kan je vergelijken met de gekte op een col in de Tour de France. Misschien zelf nog een pak gekker. Je volgt in het rijtje en hebt juist genoeg plaats om te passeren. Ongelofelijk dat moment! De eerste ronde ging aan een gemiddelde van 40/u. De tweede ronde kregen we wat regen over ons en werd het hier en daar toch wat gevaarlijk glad. Met wat reserve en voorzichtigheid ging ook dit nog steeds heel vlot aan zo'n 39/u gemiddeld.
Het zorgde ervoor dat ik na 4 uur en 30 minuten kon binnen rijden en de wissel naar het lopen aanvatte.

Die marathon, hier had ik altijd al naartoe gewerkt. Een sub3 was het doel. Ik begon heel vlot en startte met het idee om niet te overdoen. Die eerste kilometers loop je door de sfeer anders veel te snel. Ik kon mijn tempo goed bedwingen en liep op schema. Maar na 18km begon de onderrug op te spelen. De dijen werden zwaarder en het werd zwoegen. Halfweg de marathon dook ik snel een dixit in voor een plaspauze. Nadien ging het terug een kilometer vlot en dacht dat de rug door de plaspauze opgelost was. Echter was het maar van korte duur en diende ik door te bijten. Aan de bevoorradingen goed doorstappen en water en cola aannemen. Het tempo proberen houden en niet te veel laten zakken op de tussenstukken. Het lukte, enkel de klim naar Büchenbach was zwoegen. Maar dat wisten we, het waren de laatste moeilijke kilometers. Nadien was het zo goed als bergaf naar de finisharena. Het lawaai, de sfeer werd steeds luider en luider. Marathon tijd van 3u04, het was voor mij meer dan voldoende. Geen sub3 maar dat was uiteindelijk bijzaak na deze fantastische dag.

Tot het moment dat je de arena binnenloopt en je de triomftocht mag afmaken. Genieten, overweldigend, ongelofelijk wat zo'n wedstrijd met een mens kan doen. Ik klokte af op 8u34m en werd overdonderd door emoties toen ik Charlotte en Marthe zag staan. Met de trots van een klein kind kwam ik met mijn medaille ronde de hals naar hen toe. Immens geluk, want ook voor hen was dit een lange dag! Ze waren er van bij de start bij en volgden de hele dag. Samen met mijn ouders. Ook dat mag je gerust een topprestatie noemen. Ik ben hen ontzettend dankbaar en blij dat ik hen dit resultaat kon schenken.

Zo'n resultaat haal je niet alleen. Bedankt aan Charlotte, Marthe en Cécile die mij genoeg moeten missen hebben om opnieuw te gaan trainen voor mijn hobby. Bedankt ma en pa voor de support ter plaatse en de opvang waar nodig! Bedankt aan familie die insprong waar nodig!
Bedankt coach Frederik voor opnieuw een prima voorbereiding en mij telkens opnieuw dat tikkeltje beter te maken. Mij steeds opnieuw te prikkelen! Bedankt aan mijn sponsors, Etixx, Cuore Wheels, Tritian, Blue Globe Sports, Greg's Cycling Service, RunningMate, Mojidbands