Twee op een rij in Chtriman 226
Twee op een rij in Chtriman 226 met parcoursrecord!
De Chtriman 226 zal na vorig jaar altijd een speciale plaats in mijn hart meedragen. Een full distance triatlon winnen is niet velen gegeven. Daarbij een nieuw parcours record neerzetten maakte het des te meer speciaal voor mij als amateur triatleet. Terugkomen doe ik dan ook met veel plezier! Startnummer 22 gaf mij dan ook nog eens de mentale boost dat 2 op een rij mijn wedstrijd ging worden. Back to back Chtriman 226!!!
Wat moest dat dit jaar geven? Ik had na Geraardsbergen wel enkele twijfels. Materiaalpech zorgde ervoor dat ik het loopnummer daar niet kon afwerken en het was dus maar de vraag hoe het lichaam zou reageren na 180km fietsen. Relativeren kan ik echter wel goed, dus ik liet het niet in mijn hoofd kruipen. Ik ging er alles aandoen om de tijd van vorige jaar 8u56m te evenaren zoniet te verbeteren. Het doel was gesteld, alleen, had ik weet van enkele concurrenten die helemaal voor de winst wilden gaan. Winst was niet mijn eerste doel, mijn tijd verbeteren en dan zou ik niet ver van het podium of het hoogste schavotje zijn.
Om 7u ging het startschot af, of zeg maar fluitsignaal. Beetje aarzelende start, maar ik was direct goed vertrokken. Al snel merkte ik dat er 1tje heel snel weg was. Ikzelf lag eventjes in de voeten van 2 zwemmers, maar dat ging mij net te traag. Na enkele honderden meters koos ik voor mijn eigen tempo en lag ik alleen in 2e positie. Mijn nieuwe PEAKS AZUL wetsuit heeft hier goed zijn werk gedaan. Ik voelde niemand in de voeten en liep verder uit op de achtervolgers. Na 44m en enkele seconden kwam uit het water. Uurwerk gaf 3000m aan, ik weet dat die er vaak enkele 100'en meters naast zit, maar 800m leek mij nu wel heel veel te kort. Bleek dat de boeien door de wind wel wat verplaatst waren. We dus niet de volle 3800m zwommen. Maar goed de afstand is voor iedereen gelijk. Ik kwam met 3minuten achterstand uit het water op de koploper. De snelste wissel leverde mij al direct één minuut extra winst op de koploper op.
Het fietsen ging ook direct goed, ik kon de wattage duwen die ik mij voorop gesteld had en na 5km kon ik de leider al inlopen. Dat ging snel. Ik bleef mij aan de wattages houden en met wat wind in de rug haalde ik het eerste uur vlot 40 gemiddeld. Behouden blijven fietsen want met 2x de steile klim van de Kasselberg heb je wel wat reserve nodig. De wind was ondertussen ook al wat harder komen opzetten. Dat maakte de terugweg naar Gravelines er niet makkelijker op. Na 3/4 van de eerste ronde kreeg ik een eerste tijdsweergave op de achtervolgers. Het verschil bedroeg toen al om en bij de 6 minuten. Het gaf me een extra boost. Ik was goed bezig en kon alles blijven ronddraaien. Ik bleef wel waakzaam, niet in de val trappen om te veel wattages te duwen. Bij het ingaan van de 2e fietsronde zie ik enkele gekende gezichten langs de kant staan en dat gaaf mij extra vleugels. Al kon ik het hoofd letterlijk koel houden, krachten sparen en de voorsprong toch nog wat proberen uitbouwen. Er volgt echter nog een marathon. 2e maal op de Kasselberg kon ik ook hier nog met wat reserves naar boven rijden. Al begonnen de benen toch zwaarder te worden. De wind was nog wat extra komen opzetten in vergelijking met de eerste ronde en dat deed mijn gemiddelde toch wat zakken. Ik kwam uiteindelijk na 4u45m binnen met een gemiddelde van 37,8km/u. Meer dan tevreden en de voorsprong bedroeg iets rond de 10 minuten.
Op naar de marathon. Het publiek was ondertussen goed beginnen toestromen door alle andere wedstrijden die ook bezig waren of ondertussen afgerond waren. Zo ook heel wat ratjes langs het loopparcours en dat was nodig. Ik kon vlot de eerste kilometers afhaspelen. De wind was ook hier soms een bondgenoot, maar ook heel vaak niet. Tevens was er een extra heuveltje in het loopparcours, wat het extra lastig maakte. De eerste 21km gingen vlot, maar nadien kreeg ik het eventjes moeilijk. Tijdens de 3e ronde was het vechten tegen mezelf en de wind. Blijven lopen, blijven lopen, prentte ik mezelf in. Stappen wou ik niet doen, ik kon het tempo behoorlijk handhaven en hoorde dat mijn voorsprong niet slonk. Ik hield gelijke tred met de achtervolgers. Dat gaf mij vertrouwen en ik kon in de laatste ronde het tempo opnieuw wat opdrijven. De finish lonkte en de voldoening van al het harde trainingswerk ging opnieuw zijn vruchten afwerpen. De laatste kilometers liep ik in een roes. Applaus van overal, felicitaties en enorm veel steun van het opgekomen publiek. Ik werd er emotioneel van. Aan de finish dan de mensen zien staan die je elke dag door steunen en meegaan in mijn verhaal. Mij de kans geven dit te doen, mij opvangen waar nodig, mij begeleiden en vertrouwen schenken. Hen dit kunnen teruggeven, doet me enorm veel deugd.
Na de wedstrijd werd ik overspoeld door emoties, felicitaties, berichten, en noem maar op. Te veel om op te noemen. Ik heb alles gelezen en hopelijk geliked! Bedankt aan iedereen die mij volgt en volgde doorheen de dag, ik heb jullie steun enorm gevoeld en waardeer het echt.
Bedankt aan mijn vrouw, ouders, schoonouders, coach, partners, ratjes en iedereen die bijgedragen heeft tot deze en alle andere prestaties. Jullie inbreng in dit alles is meer dan jullie kunnen beseffen.
Partners:
Ratrace Triatlon Team Oudenaarde
